Hoe passen we onze (verkeers)modellen aan in reactie op de uitdagingen van klimaatverandering en andere maatschappelijke transities? Dat vraagstuk staat centraal op het 24e PLATOS Modellencolloquium met als thema ‘Adaptieve modellen’.

Transities zijn cruciale processen die ons helpen om veerkrachtiger en duurzamer te worden in een snel veranderende wereld. Deze veranderingen kunnen zich voordoen in verschillende domeinen, zoals energie, mobiliteit, economie, en sociale structuren. Een belangrijk kenmerk van transities is dat ze vaak worden gedreven door de noodzaak om te reageren op actuele uitdagingen, zoals klimaatverandering, bevolkingsgroei, en technologische vooruitgang.

De gevolgen van de klimaatverandering zijn ingrijpend, in de eerste plaats op de levens van mensen, maar ook op de infrastructuur en mobiliteit. Hoe we daar mee moeten omgaan, blijkt toch wel lastig. Zo is in het Deltaprogramma de ambitie geformuleerd dat Nederland in 2050 klimaatbestendig en waterrobuust is ingericht. Maar wat houdt dat precies in? En hoe passen we ons aan om deze negatieve effecten te minimaliseren?

Voor mobiliteit kijken we dan eerst naar de infrastructuur. Waar zitten de kwetsbaarheden en hoe kunnen we deze kwetsbare schakels toch veilig houden in tijden van weersextremen? En wat zijn de gevolgen als dat niet lukt? En zijn er dan alternatieven beschikbaar?

Als het gaat over gevolgen of alternatieven, dan kunnen modellen daarin zeker een rol spelen. Dat gebeurt al als het gaat om resilience of robuustheid van netwerken, maar minder als het gaat om de koppeling met klimaat. Kunnen we dat doen? En hoe dan? En wat is daarvoor nodig? Hoe werkt dat door in de strategische modellen?